اصطلاح معماری همچنین این امکان را به وجود می آورد که برای شیء ایجاد شده در اثر ساختن، تمام ویژگی هایی مانند شکل، نمادگرایی یا ویژگی های کاربری مشخص شود. برای این طبقه‌بندی، ما معمولاً یک معیار متمایز از گروه‌بندی بر اساس سبک، استفاده، دوره، ماده و غیره اضافه می‌کنیم. (به عنوان مثال: معماری نظامی، معماری مسیحی، معماری رومی، معماری چوبی). روش‌های مورد استفاده برای ساخت ساختمان‌های طبقه‌بندی‌شده اساساً تفاوت بین سبک‌ها را مشخص نمی‌کند.
با بسط، اصطلاح «معماری» همچنین برای طراحی سیستم‌های شی پیچیده، به‌ویژه نرم‌افزار و معماری کامپیوتر و همچنین شبکه‌های اطلاعاتی استفاده می‌شود. در این موارد، به ساختار کلی سیستمی اشاره می شود که طراح آن به عنوان معمار تعیین شده است. این مقاله به این معانی اخیر نمی پردازد.
تعریف
اصطلاح معماری از واژه لاتین architectura “هنر ساخت خانه”، تحت تاثیر architettura ایتالیایی از یونانی αρχιτεκτων از αρχι (“سر، اصل”) و τεκτων (“روف”، “چارچوب”، “ساخت و ساز” آمده است. ) که هنر طراحی و ساخت بناها و همچنین شهرها را مشخص می کند.
معماری از قرون وسطی توسط معمارانی که عنوان حرفه‌ای آنها از نظر قانونی محافظت می‌شود، یا متخصصانی که با معماران جذب شده‌اند، انجام می‌شود.
با تمایز علمی از ساخت و ساز که عمل مونتاژ عناصر مختلف با استفاده از مواد و تکنیک های مناسب است، عملکرد معماری با هدفمندی ایجاد شده در “پروژه” مشخص می شود که در نقشه ها تعریف شده است، بازنمایی های نمادین مختلف که باعث می شود زمان یکپارچه شود. ساخت و استفاده… همچنین این تلاش آگاهانه و مقدماتی ویژه طراحی معماری، با هدف تطبیق مطلوبیت، زیبایی و استحکام فرم ها، فضاها و سازه ها (مسکونی یا غیرمسکونی) است. علاوه بر این، هدف کارکردی ذاتی معماری، جنبه کاربردی استفاده که از آن جنبه اقتصادی ناشی می شود نیز آن را از سایر هنرهای به اصطلاح تزئینی مانند طراحی، حکاکی، نقاشی و مجسمه سازی که در اصل ادغام شده اند متمایز می کند.
بخش معماری تخصصی در استحکامات، کارهای مهندسی عمران (جاده ها، فاضلاب ها، پل ها، بنادر، معادن، کارخانه ها و غیره) در منشا حرفه مهندسی از قرن شانزدهم بود. در میان معانی معمار، مفهومی که بیشتر با مفهوم فعلی مهندس مطابقت دارد، مدتهاست با آن اشتباه گرفته شده است. ویتروویوس، نویسنده رساله معروف، خود سازنده و معمار ماشین جنگی بود. نمونه دیگری از یک مهندس-ساز نظامی، مارشال دووبان است که نگرانی های زیبایی شناختی خود را نیز بیان می کند.
در زمینه های مرتبط، پارک ها و باغ ها ممکن است توسط معماران منظر و کشتی ها توسط معماران دریایی طراحی شوند.
زمانی که معماری توسط خود ساکنان ساختمان ها بدون توسل به اهل فن ایجاد شود، به آن زبان بومی می گویند. این بیان سنت آنهاست.
معماری همچنین به مجموعه تمام ساختمان‌های ساخته شده اشاره دارد، یعنی طبقه‌بندی و مطالعه آنها، چه توسط سازندگانی طراحی شده‌اند که قصد زیبایی‌شناختی دارند یا خیر.
طراحی شهرها به عنوان یک رشته خاص در اندیشه غربی از اواسط قرن بیستم با اصطلاح «برنامه ریزی شهری» یاد می شود. این تا حد زیادی ذاتی در زمینه معماری است که واحد اندازه گیری فعالیت آن ساختمان است و عمل آن هم عنصر مبلمان و هم کل شهر را در بر می گیرد.
در معماری معاصر، در قرن بیستم به قرن بیست و یکم، فنی بودن از طریق عناصر فنی مختلف اخیر نصب شده بر روی آثار ساخته شده وجود دارد. تأثیرات آنها در ادراک معماری به جلوه‌های کلاسیک شبکه‌سازی اثر در یک درهم تنیدگی از جلوه‌های مرئی و غیرقابل مشاهده اضافه می‌شود. با توجه به ساختار ساخته شده یا جنبه ای از کل که می خواهیم درک کنیم، این عناصر جدید استفاده شده یک بار دیگر سوال تعریف معماری را مطرح می کند. بنابراین، معماری از تعریف جبرگرایانه‌ای که در بالا از ژست فردی پس از فکر در معرض دید قرار گرفت، به تعریف مجموعه‌ای مبهم از ویژگی‌های «اشیاء زیبای شایسته توجه» می‌رسد. شی لزوما محصول روش کلاسیک انجام کارها با نقشه های مفهومی اصلی نیست، بلکه محصول تکنیک های کامپیوتری است که با مشکل ساخت و ساز سروکار دارند.
همچنین بخوانید:
